Nie ma sztywnej reguły. Należy wziąć pod uwagę, że w niektórych zastosowaniach obwodów LC niższa wartość Q może być pożądana w celu uzyskania szerszego pasma. W innych przypadkach bardzo wysokie Q może być pożądane, na przykład dla wąskiej selektywności.

Zarówno cewka indukcyjna, jak i kondensator w obwodzie rezonansowym mogą wpływać na Q obwodu.

Wartość Q cewki indukcyjnej jest określana przez jej reaktancję indukcyjną podzieloną przez jej rezystancję szeregową.

$$ Q_L = \ frac {X_L} {R_L} \ tag1 $$

Ponieważ indukcyjność jest generalnie współczynnikiem zwojów podniesionych do kwadratu, a rezystancja cewki indukcyjnej jest współczynnikiem zwojów, ta analiza pierwszego rzędu wskazuje, że im niższa jest wartość cewki dla danego typu drutu średnicy i dla danego sposobu konstrukcji, tym wyższa wartość Q induktora. Im wyższe Q cewki indukcyjnej, tym wyższe Q obwodu rezonansowego.

Q kondensatora jest określane przez jego reaktancję pojemnościową podzieloną przez efektywną rezystancję szeregową.

$$ Q_C = \ frac {X_C} {ESR_C} \ tag2 $$

W większości praktycznych przypadków ESR kondensatora jest tylko czynnikiem w szeregowych obwodach rezonansowych. W równoległym obwodzie rezonansowym generalnie rezystancja szeregowa cewki indukcyjnej będzie dominować w Q.

W szeregowym obwodzie rezonansowym straty rezystancyjne cewki indukcyjnej i kondensatora są po prostu dodawane. Ponieważ zacytowałeś wzór na szeregowy obwód rezonansowy, powinno to być twoje podejście.

$$ Q = \ frac {1} {R_L + ESR_C} \ sqrt {\ frac {L} {C}} \ tag3 $$

Przed wybraniem końcowej wartości induktora upewnij się, że jego rezonans własny nie wpłynie negatywnie na obwód.

Straty wtrąceniowe w tym scenariuszu są podane jako:

$$ \ text {Insertion Loss} = 20 \ log \ left ({1- \ frac { Q} {Q_L}} \ right) \ tag 4 $$

gdzie Q _L jest takie, jak wskazano powyżej, a Q to obwód szeregowy Q, jak wskazano w równanie w twoim pytaniu.

Inne czynniki, które mogą mieć znaczenie, w zależności od zastosowania, to indukcyjność i wartość Q cewki indukcyjnej w szerokim zakresie częstotliwości; stabilność kondensatora w szerokim zakresie temperatur; oraz rozmiar, wagę, tolerancję, koszt i dostępność komponentów.

Zdecydowanie istnieje najlepszy stosunek L do C. Piszesz: Na przykład dla 7030 kHz L = 2,33 μH i C = 220 pF lub L = 23,3 μH i C = 22 pF lub L = 513 nH i C = 1 nF itd. Jeśli zwiększymy indukcyjność, możemy użyć cieńszego drut dla tego samego nieobciążonego współczynnika jakości we wszystkich tych przypadkach.

Załóżmy, że nieobciążony Q = 300 we wszystkich przypadkach. Jeśli wykonasz rezonator równoległy w linii zasilającej 50 omów, obciążone Q, a zatem szerokość pasma będzie bardzo różna w różnych przypadkach. Impedancja przy rezonansie dla Q = 300 wynosi (być może w przybliżeniu, użyłem nomogramu) L = 2,33 μH i C = 220 pF, R = 3000 omów obciążonych Q = 5, strata = 1,6%, bw = 1,4 MHz lub L = 23,3 μH i C = 22 pF, R = 30000 omów przy obciążeniu Q = 1 (?) strata = 0, bw = 80 MHz lub L = 513 nH i C = 1 nF, R = 660 omów przy obciążeniu Q = 23 strata = 8% bw = 300 kHz itp.

Nieobciążony rezonator LC można traktować jako rezonator szeregowy lub równoległy. Tylko dwa składniki. To sposób, w jaki łączysz to z czymś innym, decyduje o tym, jaki to jest rodzaj. Rozładowany Q jest taki sam.

Jeśli połączysz coś szeregowo z L i C (teraz robię zgadywanie kwalifikowane) z Q = 300, powinieneś znaleźć to w systemie 50 omów na rezonansie: L = 2,33 μH i C = 220 pF , R = 0,3 oma lub L = 23,3 μH i C = 22 pF, R = 3 omy lub L = 513 nH i C = 1 nF, R = 0,066 oma.

Rezonator, który ma Q od nieobciążonego do obciążonego stosunek powyżej 10 osłabi o mniej niż 10%. (0,4 dB) Jeśli Q = 2 z nieobciążonym do obciążonego, strata wyniosłaby 3 dB, a szerokość pasma podana przez obciążony Q. Równolegle lub szeregowo to samo.

Można również użyć rezonatora LC jako serii i równolegle w tym samym czasie. Wstrzyknij prąd do rezonatora i usuń napięcie na nim. Możesz znaleźć jeden przykład tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=BgZUuX0tzn8